Ventoturbino de Savonius

skema desegno de la dupadela ventoturbino de Savonius
Funkcia principo

La ventoturbino de Savonius estas tipo de la vertikal-aksaj ventoturbinoj. Ĝin inventis la finna inĝeniero Sigurd Savonius en 1922.

Aerodinamike, ĝi estas puŝpadela konstruaĵo, kun du aŭ tri padeloj. Ĝia kversekco montras S-formon (okze de la dupadela versio). Danke al la kurbiĝo, la padelojn puŝas pli malforta forto kontraŭ la vento ol kun la vento. Tiu fortodiferenco donas moviĝon de la turbino.

La ventoturbino de Savonius povas eluzi la grund-proksimajn ventojn. Ĝi estas utila tie, kie pli gravas la produkta kosto kaj daŭreco ol la povumo. Ĉar ĝi funkcias sendepende de la ventodirekto, ĝia konstruo estas simpla.

La plej ofta praktika uzo de la ventorurbino de Savonius estas la Flettner-helico, kiun ellaboris germana aviadila inĝeniero Anton Flettner en la 1920-aj jaroj. Oni uzas la Flettner-helicon eĉ hodiaŭ en pelado de la malvarmiga sistemo de aŭtobusoj kaj ŝarĝaŭtoj.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy